درمان مبتنی بر متفورمین باید برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که در معرض خطر کم بیماریهای قلبی عروقی هستند بعنوان خط اول درمان انتخاب شود

30 ژوئن2020 - مقایسه ی داروهای کاهنده قند خون نشان می دهد که درمان مبتنی بر متفورمین ممکن است خط اول ترجیحی برای درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که در معرض خطر کمی برای بیماریهای قلبی و عروقی هستند و تاکنون تحت درمان دارویی برای دیابت قرار نگرفته اند، باشد. شواهد كافی برای نتیجه گیری قطعی در مورد درمان بهینه ی اولیه برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که پیش از این تحت درمان دارویی نبودند، اما در معرض خطر افزایش یافته ای برای بیماریهای قلبی عروقی بودند، وجود ندارد. یافته های این مرور سیستماتیک و متاآنالیز شبکه ای در Annals of Internal Medicine منتشر گردید.

شواهد جمع آوری شده نشان می دهد که کلاسهای دارویی ضد دیابتی و داروهای انفرادی نه تنها از نظر تاثیر بر گلایسمی بلکه از نظر نتایج مرگ و میر و نتایج انتهایی عروقی نیز با یکدیگر متفاوت هستند. این بدان معنی است که پزشکان باید تصمیمات درمانی خود را با بینشی فراتر از کنترل گلایسمیک اتخاذ کنند. آنها همچنین باید خصوصیات هر بیمار مانند سابقه ی بیماری آترواسکلروتیک، نارسایی قلبی یا بیماری مزمن کلیوی بیمار را در نظر بگیرند. متاآنالیز شبکه ای که جدیدترین و جامع ترین نقشه را از شواهد در مورد درمان دارویی دیابت نوع 2 ارائه می دهد، به عنوان پل ارتباطی بین انبوه تحقیقات بالینی و اقدامات معمول بالینی است.

محققان دانشگاه ارسطو در یونان، 453 کارآزمایی را ارزیابی کردند که شامل 21 مداخله ی دارویی ضد دیابتی از 9 کلاس دارویی بود تا مزایا و مضرات داروهای کاهنده قند خون در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 را ارزیابی کنند. طرح و دلیل منطقی این تحقیق آگاهی یافتن از دیدگاه بیماران و نگرانی هایشان در مورد مدیریت دیابت نوع 2 و تأثیر آن بر زندگی آنها بود. مداخلات شامل درمان تک دارویی، اضافه کردن دارو به روشهای درمانی مبتنی بر متفورمین و درمان با متفورمین به تنهایی، در مقابل افزودن درمانهای دیگر به درمان با متفورمین بود. براساس داده ها، محققان هیچ تفاوتی بین درمان ها در بیمارانی با خطر قلبی عروقی کم، که تاکنون تحت درمان دارویی نبودند، مشاهده نکردند. رژیم های انسولین و آگونیست های گیرنده ی پپتید 1 شبه گلوکاگون مانند (GLP-1 RAs) که به درمان با متفورمین اضافه شده بودند، بیشترین کاهش را در سطح هموگلوبین A1c ، ایجاد کردند.

 برای بیمارانی که در معرض خطر بالایی برای ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی قرار داشتند، می توان از متفورمین بعنوان درمان پایه استفاده کرد،GLP-1 RAs  اختصاصی و مهار کننده های کوترانسپورتر سدیم گلوکز (SGLT-2) اثر مطلوبی بر نتایج خاص قلبی عروقی در این افراد داشتند.

این نتیجه گیری ها تأثیرات قلبی عروقی تمام داروهای ضد دیابتی موجود و تفاوت ها را نه تنها بین کلاس های دارویی، بلکه بین داروهای همان کلاس، که در آخرین پیشنهادات درمانی سازمان های علمی بین المللی آمده است، تقویت نمود. تحریرگران انستیتوی ملی بهداشت درباره این یافته ها بحث کرده و راه هایی را پیشنهاد کردند تا آزمایشات بالینی آینده بتوانند در مورد مراقبتهای فردگرایانه برای مبتلایان به دیابت نوع 2 ، بهترین اطلاعات را بدست آورند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2020-06-metformin-based-therapy-first-line-treatment-patients.html